Η ζωγραφική των εικόνων έχει ιδιαίτερη θέση στη βυζαντινή τέχνη όπως και οι εικόνες έχουν ιδιαίτερη λειτουργία στην ελληνική ορθόδοξη θρησκεία. Οι μορφές του Χριστού είναι ζωγραφισμένες απευθείας σε ξύλινα πάνελ ή σε ύφασμα. Το ύφασμα που χρησιμοποιείται είναι συνήθως λινό ή βαμβακερό και είναι κολλημένο σε ξύλινα πάνελ. Πολύ περιστασιακά χρησιμοποιείται περγαμηνή κολλημένη σε ξύλινα πάνελ αντί για ύφασμα. Σε αντίθεση με τις διακοσμήσεις στους τοίχους ή τους θόλους μιας εκκλησίας που φαίνονται από απόσταση, η αγιογραφία δημιουργεί φιγούρες που βρίσκονται σε άμεση γειτνίαση με τον θεατή. Οι πιστοί προσεύχονται μπροστά στις εικόνες και τις ασπάζονται. Έτσι η εικόνα δεν είναι ένας συνηθισμένος πίνακας, αλλά μάλλον ένα λατρευτικό αντικείμενο που φέρνει τους πιστούς κοντά στο πρόσωπο ή τα πρόσωπα που απεικονίζονται σε αυτήν. Μέσω της εικόνας ο κόσμος των αισθήσεων επικοινωνεί με το υπερφυσικό, το ορατό με το αόρατο. Η τεχνική λοιπόν που απαιτείται για τη ζωγραφική των εικόνων είναι διαφορετική από αυτή μιας τοιχογραφίας.